// 03.05.2018 //

wszyscy chłopcy

których lubiłam

chowali mi się pod spódnicą

przebierając szybko nóżkami

między moimi szpilkami

jak gdyby ziemia wokół mnie

p ł o n ę ł a 

cóż mogłam zrobić

dzieliło mnie od nich

kilka stosów wprawy

ogień syczał głośniej

ale już ze strachu

przed dziewczyną

którą oglądam w lustrze

nie mogę winić 

żadnych z tych wylęknionych oczu

wszystkie były tak zwykle

że obróciłyby się w popiół

ja - lichy, ale jednak kamień

rzucony w sam środek ognistych serpentyn 

mogłam się zawsze tylko uśmiechać