najlepsze białe, nazywam je

imionami bohaterów bajek

topię w dłoni, zaciskam ją

tak, nie - miażdżą naprzemian

rozchylam wargi, kamienieję

na chwilę, tuż przed ustami

rozwieram dłoń, miękko

przez korytarz gardła przechodzą

potoki wszystkiego i niczego

kolory, meteoryty, iskier serpentyny

rozpychają mi głowę, mój

lek na lęk