jeśli wrócisz

nie ulęknę się

nie zadrżę

nie mruknę 

jak kot

gdy wita 

mnie 

w progu 

odsłonię zasłony

spokojna

i cicha

wzrokiem

oprowadzę 

cię po 

bliznach 

po zieleni  

zacznę się

wreszcie

powietrze

wypełni 

tę pustą 

pierś

dobre

jak chleb